Në një dua të të Dërguarit të Allahut salAllahu alejhi ue sel-lem thuhet se e ka lutur Allahun që Kur’anin ta bëjë pranverë të zemrës së tij. Kur’ani është Fjala e Allahut e cila ka mundësi ta ringjallë zemrën e vdekur. Mu ashtu siç fillon të ringjallet toka në pranverë, zemra e njeriut ringjallet përmes Kur’anit.
Pranvera është rasti më i përkryer që ta vërejmë se si Allahu e ringjall tokën, si lulëzojnë lulet dhe si gjelbërohen pemët. “Ai krijon të gjallën prej së vdekurës, krijon të vdekurën prej së gjallës dhe e gjallëron tokën pas shkretimit të saj. Në të njëjtën mënyrë do të ktheheni edhe ju në jetë.” [ER-RÛM, 19]
Pas letargjisë dimërore dhe vdekjes së tokës, Krijuesi i gjithçkasë e kthen tokën në jetë e cila përsëri është në gjendje të jep fryte dhe nga ajo të ushqehen banorët e tokës. Allahu i Madhëruar ringjalljen e natyrës e krahason me ringjalljen tonë, e cila do të jetë ringjallje e vërtetë pas jetës tokësore.
Allahu i Madhëruar thotë: “Ai i dërgon erërat si lajmëtare të mëshirës së Tij. Kur erërat lëvizin retë e rënda me shi, Ai i çon ato tek ndonjë vend i vdekur, ku lëshon shi dhe me anë të tij nxjerr lloj-lloj frutash; po kështu do t’i ringjallë edhe të vdekurit. Këta janë shembuj që t’ua vini veshin.” [EL-A‘RÂF, 57]
Një pasqyrë tjetër e krahasimit të njeriut me natyrën e sjell Sejjid Kutbi në tefsirin e tij “Nën hijen e Kur’anit” duke komentuar ajetet kur’anore: “Që bën të rriten kullotat dhe pastaj të shndërrohen, të thahen e të vyshken.” [EL-A‘LÂ, 4-5] Në kullota gjendet gjithçka është e nevojshme për njeriun dhe kafshët, nga to ka ushqime edhe për të gjitha gjallesat që zvarriten në tokë. Kullotat në fillim janë të gjelbër, ndërsa mandej thahen dhe vyshken. Allahu është Ai i Cili caktoi që në një kohë të përgjigjet një lloj ushqimi, ndërsa në kohën tjetër, ushqimi tjetër.
Ashtë që përkon me tregimin e jetës në këtë botë dhe në botën e ardhshme: Por, ju e doni më shumë këtë botë, ndërsa ajo botë është më e mirë dhe e përjetshme. Jeta në këtë botë është si kullota që ka fund, bari i së cilës thahet dhe vyshket, ndërsa bota e ardhshme është ajo që zgjat”.
Autor: V. Mustedanagić
Përktheu: Lutfi Muaremi
[Isl@mpress]