Pas shumë vitesh kokëfortësie dhe
kundërshtimi ndaj së Vërtetës, më në fund zemra e Amr ibn Asit (r.a.), e pa
dritën e Islamit, kështu që u largua nga Meka dhe shkoi në Medinë,që para
Pejgamberit (savs),ta shqiptonte shehadetin dhe ta pranonte Islamin. Në atë
udhëtim ai e takoi Halid ibn Velidin (r.a.), i cili po shkonte në Medine për të
njëjtin qëllim. Kurejshiti i zgjuar dhe i mençur, Amr ibn Asi, dhe komandanti i
kalorësisë së tyre, Halid ibn Velidi, e pranuan Islamin në të njëjtën ditë. Oh,
çfarë feje e mrekullueshme, e cila i pushton zemrat para qyteteve, e cila i
sundon zemrat para mureve dhe kështjellave!
Dhe kur Amr ibn Asi erdhi në xhami në
Medinë, i tha Pejgamberit (savs): “Ma jep dorën tënde që të ta jap betimin
për besnikëri!”
Pejgamberi (savs), ia zgjati dorën e tij
të djathtë të bekuar, kurse Amri e tërhoqi dorën e tij. Pejgamberi (savs), e pyeti:
“Çka ndodhi me ty, o Amr?”
Amri u përgjigj: “Unë dua të vendos
një kusht?”
“Për çfarë kushti e ke fjalën?”, e pyeti Pejgamberi (savs).
Amri tha: “Dua të më falen mëkatet që
kam bërë më parë!”
Pejgamberi (savs), i tha: “A nuk e ke
ditur se Islami e fshin atë që ka qenë para tij!?”
Çdo tevbe, çdo pendim i sinqertë është
Islami i ripërtërirë. Prandaj, ikni tek Allahu dhe mos e zmadhoni mëkatin tuaj
pa marrë parasysh se çfarë është ai. Nuk ka mëkat më të madh se shirku ose idhujtaria.
Kurvëria, vjedhja dhe marrja e kamatës,të gjitha këto janë mëkate më të vogla
se shirku. Nëse idhujtari e braktis idhujtarinë e tij dhe kthehet tek Allahu me
gjithë zemër, Ai do t’ia falë të gjitha mëkatet që i ka bërë më parë. Atëherë,
si të mos e fal Allahu i Mëshirshëm atë që në thelb është musliman pasi të
pendohet sinqerisht,pa marrë parasysh sa janë të mëdha mëkatet në sytë e tij.
Sepse, sado të mëdha të jenë mëkatet e njerëzve, falja dhe magfireti i Allahut
është shumë më i madh se mëkatet e tyre.
Janë tri kushte për pendim: (1) I pari
është braktisja e menjëhershme e mëkatit, kurse (2) i dyti është pendimi dhe
vendosmëria për të mos u kthyer në atë mëkat. Mirëpo, edhe nëse njeriu, për
shkak të dobësisë së tij, i kthehet mëkatit të caktuar, ai është i detyruar ta
ripërtërijë tevben dhe pendimin.
Në lidhje me këtë, dëshiroj ta theksoj njëhadith
të Pejgamberit (savs), të cilin e kam shumë për zemër. Ai aty thotë: “Nuk ka
asnjë besimtar që nuk është i lidhur me ndonjë mëkat të cilin e bën herë pas
here, ose ndonjë mëkatnga i cilinuk largohet derisa të largohet nga kjo botë.
Besimtari në këtë botë është i ekspozuar ndaj sprovave dhe problemeve, por kur
bën mëkat ai pendohet, dhe kur i tërhiqet vërejtja, ai përfiton prej saj.” (Et-Taberani në El-Kebir (11810, 12457)
dhe në El-Evsat (5884); El-Kada’i, Musned El-Shihab (809); El-Bejheki,
Shuabul-iman (7124). Shejh Albani këtë hadith e vlerëson të besueshëm)
Sa i përket (3) kushtit të tretë, ai është
kthimi i të drejtave të marra nga njerëzit, nëse mëkati ishte në formën e
marrjes së paligjshme të pasurisë së dikujt, uzurpimit të tokës ose
padrejtësisë në ndarjen e trashëgimisë, e të ngjashme.
Edhe nëse gaboni 1000 herë gjatë ditës, pendohuni tek Allahu 1000 herë, sepse shejtani nuk dëshiron asgjë më shumë sesa t’ju hedhë në dëshpërim në lidhje me mëshirën e Allahut. Prandaj, mos u dëshpëroni dhe kurrë mos e humbni shpresën në mëshirën dhe faljen e Allahut.
Edhem Sherkavi
Përktheu: Miftar Ajdini
(Islampress)
