FOLEJA IME MARSI
Jetoj një jetë vdekjeje
Si fantazmë hijen imitoj
Me heshtjen bisedoj
Dëgjoj këngën e pakënduar
Ha mollën e ndaluar
E muza ime dëfton
Qeshjet e hënës në qiell
Të ngrysur me shi
Princesha dergjet në ekstazë
Bota nuk pandeh dashuri
Kundruall botës nën prizmin e dashurisë
U betova para tempullit
Sentimentalizëm i humbur
Mbete prore në vargjet e (pa)shkruara
Vampirët përpijnë ëndrrat në behar
Kur bota nuk kuptoi shprehu ironi
Replika ime me sarkazëm sfi doi
Bota edhe më tej s’më kupton
E unë nuk e kuptoj as vetveten
Nuk mund ta gjej në muzg tmerr
humnerë
Korniza ime me buzëqeshje të ngrirë
Vërtitet në horizont pa koordinata
Të pandehurit u dënuan me syrgjyn
Të urtët u zhdukën pa gjurmë
Unë protagonisti i botës mizore
Jetoj i neveritur histerinë shekullore
Vazhdë shiu loti gjaku
I tëri përpëlitem në varrin tim
Kur satani bëhet mbret i botës harbuar
Qielli mallkon papushuar
Ndiej mungesë zbrazëti nostalgji
Për botën e detin e trazuar
Për fjalën e pathënë
Ecejaket në ferrin e kësaj jete
Më dogji përgjërimi mbase më dhimbsen
Shkruar nga Mirsad Kuteli për Opoja.Net
