Ilmi Bahtijari, i lindur në fshatin Blaç, komuna e Sharrit ka rrjedhur nga një familje me tradita patriotike. Përplasjen e parë me pushtuesin serb, Ilmiu e kishte pasur qysh si nxënës I shkollës së mesme.
Si përkrahës i demonstratave të vitit 1981, Ilmiu përjashtohet nga shkolla për ta vazhduar të njëjtën në Prizren. Ilmiu armët i ka pasur shumë dëshirë. Lexonte shumë, sidomos literaturë historike, ndërsa dallohej si recitues shembullor.
Ai ka qenë shumë komunikativ, merrej me skeçe, ishte i hapur në bisedë, ka qenë i urtë, por ndaj padrejtësive ishte shumë i ashpër.Ilmiu ka qenë shtatë vite në Austri, prej vitit 1990 deri 1996. Dy vitet e fundit ishte në Zvicër. Në Perëndim është angazhuar në radhët e Lëvizjes Popullore të Kosovës, ku ka qenë pjesëmarrës aktiv në të gjitha protestat, që janë bërë në Zvicër e në Gjermani.
Ilmiu, është dënuar dy herë me burg. Në vitin 1998, ndër të parët ishte që i përgjigjet kushtrimit të atdheut. Për afro gjashtë muaj ishte në Gllogjan, në radhët e UÇK-së. Nga pjesëmarrja në luftime në Gllogjan, si luftëtar i njësitit me emrin “Shqiponjat e Zeza”, shokët ia dhanë pseudonimin “Oçalan”.
Ilmiu kthehet në Zvicër. Në janar të vitit 1999, Ilmiu fshehurazi kthehet në Kosovë. Policia i bie në gjurmë, e kërkojnë, dhe ai mezi arrin, që ilegalisht të kalojë në Austri. Në momentin kur nga Shtabi i Përgjithshëm i UÇK-së u dha kushtrimi për mobilizim, Ilmiu ndonëse ishte aktiv në mbledhje të parave për luftë, u kthye sërish në radhët e UÇK-së, ku përmes Italisë erdhi në mënyrë të organizuar, më 2 prill 1999, në Durrës, prej nga shkon në Kolsh, dhe në qendrën stërvitore Papaj. “Oçalani” u bë i njohur për të gjithë. Ai ua mbante moralin të gjithë ushtarëve, duke kënduar e lexuar vargje frymëzuese.
Tre mijë ushtarë e njihnin dhe e mbanin në gojë emrin e tij.
Ditën para se të hynte në front afër Kosharës, Ilmiu gjeti një burim uji, të cilin e rregulloi vetë, për ta bërë të përdorshëm nga ushtarët tjerë. Shokët për këtë, këtij burimi ia dhanë emrin “Kroi i Oçalanit”. Ishte i pari Ilmi Bahtijari me shokët e tij Lulzim Veselin, Muharrem Mehmetin dhe disa tjerë që u lajmëruan të parët si vullnetarë, që të dalin në vijën e parë të frontit për t’u përballuar ballë për ballë me armikun.
Më 15 maj, brigada e tij sulmonte drejtë pozicioneve të ushtrisë serbe. Zhvillohej një luftë e rreptë edhe nga afërsia. Në ato momente fillojnë sulmet e NATO-s, serbët ikin në panik, Ilmiu vërsulet drejtë tyre. Pozicionohet në një ekskavator të armikut dhe fillon të godas me rafalë. Ato çaste aeroplanët e NATO-s, hidhnin predha në objektivat e parapara të tyre. Ata nuk e kishin llogaritur se “Oçalani” me shok i kishin detyruar serbët të largoheshin nga ato pozicione. Një predhë e godet edhe Ilmiun.
Në çastet para vdekjes Ilmiu ua lë shokëve amanet: “Armën time t’ia jepni djalit dhe kurrë të mos zbrazët”.
Ilmiu është varrosur më 15 maj, në “Varrezat e Dëshmorëve”, në Bajram Curr.
Rivarrimi i Ilmiut është bërë më 6 shtator 1999, në “Varrezat e Dëshmorëve”, në Sharr. Në këtë rivarrim madhështor, kanë marrë pjesë mbi 10.000 veta, nga vise të ndryshme të trojeve shqiptare.
LAVDI DËSHMORIT ILMI BAHTIJARI!
Opojanet ka hapur kanalin në Whats App dhe ju mund të na bashkoheni për të ndjekur lajmet tona BASHKOHU KËTU.
