Nesër është rasti ynë

Nesër, ne në Dragash e kemi rastin për të vendosur përfundimisht nëse duhet apo jo ta heqim qafe një strukturë kriminale, e cila ka një dekadë që mbijeton politikisht përmes shantazheve, frikësimit dhe poshtërimit të pjesëtarëve të komunitetit goran, madje edhe shqiptarëve, dallavereve dhe vjedhjes së votave, përmes mbajtjes peng të disa servilëve që hiqen si përfaqësues të komuniteteve, e të cilët më shumë janë në shërbim të interesave personale dhe të pushtetarëve të inkriminuar të PDK-së sesa të qytetarëve të Gorës.
Nesër, ne në Dragash e kemi rastin për të vendosur përfundimisht nëse duhet apo jo ta heqim qafe një strukturë kriminale, që i ka mbushur institucionet publike në Dragash me analfabetë klasikë, e që e ka shndërruar hapësirën menaxhuese të Komunës në një çerdhe pensionistësh, në një deponi ku janë derdhur të gjitha mbetjet ideologjike dhe politike të ish-Jugosllavisë.
Nesër, ne në Dragash e kemi rastin për të vendosur përfundimisht nëse duam t’i heqim qafe ata që nuk bënë asgjë kur na u mbyllë e vetmja fabrikë dhe na mbetën pa punë me qindra punëtorë. Ata të cilët qytetarëve që ankohen se “nuk kanë bukë hongër” u thonë; “nëse s’ke bukë, shko ha pite”.
Nesër, duhet ta shfrytëzojmë përfundimisht këtë rast, sepse pas katër viteve mund të jetë shumë, shumë vonë…