Autor: Kasam Muhameti
1. E kanë humbë orientimin.
2. Më nuk janë në gjendje të kenë tretman shkollor.
3. Nuk janë më objekte edukativo-arsimore, siç ishin dikur.
4. Kanë filluar të shndërrohen në kazino.
5. Veteranët e arsimit-mësuesit më të moshuar, janë dorëzuar, janë mundur dhe kanë rënë nën ndikimin e më të rinjëve, e që këta të fundit nuk njohin norma të kulturës, moralit e të etikës.
6. Mbrëmjet e semimaturës në orë të vona, para syve të mësuesve, madje me miratimin e tyre, janë shndërruar në garë dhe promivim manekenësh.
7. Ata të rinjë-nxënës të shkretë, i joshin muzikantë dhe këngëtarë, që iu ngjajnë njerëzve të gjunglës.
8. Ne-prindërit, si duket jemi hutuar, na kanë habitur kushtet ekonomike, dhe më nuk jemi në gjendje të ndërmarrim asgjë për fëmijët tanë. Po i harrojmë përgjegjësitë që i kemi ndaj tyre.
9. Para dhe gjatë luftës na vrisnin serbët: burrat, gratë, pleqtë, mësuesit tanë, nxënësit, studentët, arsimin…, kurse sot, pamëshirshëm, po i vrasim vetë fëmijët tanë me dorën tonë.
10. Gjithë atë mund e sakrificë që e bëmë për 100 vite, sidomos 1990-2000, si duket do të na shkojë huq, në ujë. Përse, vallë luftuam? Për ndërgjegje familjare dhe të pasardhësve tanë, apo për degjenerim të tmerrshëm që na ka kapluar?!…
Aman o Zot, athua, ku janë njerëzit e arësyes së shëndosh.
