Një punëtor në një fabrikë çimentoje shkoi në
barnatore dhe e pyeti farmacistin: ‘A keni ndonjë krem për çimento?’
Farmacisti qeshi me sarkazëm dhe tha: “Po,
sigurisht se kemi! Kemi kremedhe për dru edhe për hekur. Dëshironi krem super
cilësore që është e importuar apo krem të cilësisë së zakonshme që është prodhuar
në vendin tonë?”
Punëtori i tha: “Edua atë kremin e importuar
me cilësi të lartë.”
Farmacisti iu përgjigj (përsëri) me sarkazëm: “Dua
t’ju paralajmëroj paraprakisht se ai krem është shumë i shtrenjtë”, më pas
shpërtheu në të qeshur.
Atëherë punëtori i ngriti duart dhe i zgjati
drejt farmacistit, duke i thënë: “Unë punoj në fabrikën e çimentos dhe copat
e çimentos më janë ngulitur në pëllëmbë të duarve, kështu që nuk po mund ta
prek dhe ta ledhatoj fytyrën e vajzës sime. Nëse kjo krem e cilësisë së lartë do
ta heq dhe pastrojë çimenton nga duart e mia, unë do të isha shumë i lumtur dhe
do ta blija pa marrë parasysh çmimin.”
Tash buzëqeshja sarkastike në fytyrën e
farmacistit ngriu plotësisht, dhe në atë moment ai e pa veten të vogël dhe të
përbuzur, sepse atij as që i kujtohej se kur për herë të fundit i kishte
pergdhelur fëmijët e tij dhe kishte treguar butësi ndaj tyre.
Prandaj, varfëria e vërtetë është varfëri në
zemër, jo në xhep.
Perkthim: Miftar Ajdini
(islampress)
