Vdekja është një ngjarje që shpesh e bën njeriun të mendojë, e trondit dhe i shkakton trazime të ndryshme. Ndarja e shpirtit nga trupi dhe kalimi nga një formë në një formë tjetër jetese, vazhdon të jetë çështja që e preokupon më së shumti njeriun. Mendja e njeriut heziton për të menduar vdekjen. Por vdekja është i dërguari i lindjes. Vdekja është kusht për ekzistencën tonë. Si mund të komentohet në një mënyrë tjetër ikja nga vdekja përveçse si ikje e njeriut nga vetja e tij? Ditën kur kemi lindur në këtë botë, në fakt kemi fi- lluar të shkojmë drejt vdekjes. Vdekja fillon me lindjen. Me vdekjen fillon lindja e përhershme. Ka disa jetë që zgjasin vetëm disa ditë dhe përfundojnë. Ka njerëz që lindin në këtë botë për të jetuar disa muaj apo disa vite dhe duke vdekur, shkojnë drejt përhershmërisë pa e kuptuar se çfarë po ndodh… Ka me mijëra njerëz që njihen me vdekjen në pranverën e jetës së tyre, në moshën e pjekurisë, në periudhën e pleqërisë… Me qindra njerëz që i përkasin çdo lloj moshe, marrin rrugën pa pritur asnjë çast kur u vjen ftesa hyjnore. Kjo ftesë nuk mund të kundërshtohet në asnjë lloj mënyre. Asnjë njeri nuk mund të dalë dhe të justifikohet e të thotë se akoma ka punë për të bërë.
Sa bukur i ka përshkruar Zoti (xh.xh.), pikat e dobëta të njeriut në ajetin e mëposhtëm: Thuaj: “Vdekja prej së cilës po ikni, do t’ju arrijë. Pastaj, ju do të ktheheni tek Ai, i Cili e di të padukshmen dhe të dukshmen dhe Ai do t’ju njoftojë për atë që keni bërë.” (Xhuma, 8).
Vdekja, e cila duket sikur merr vetëm të moshuarit, në të vërtetë është e veçantë për çdo lloj moshe. A ka nevojë të frikësohet një besimtar, i cili e ka perceptuar vdekjen? Sa bukur ka thënë Junusi: “Përse frikë- sohesh nga vdekja? Mos ki frikë, sepse asnjëherë nuk do zhdukesh.” Atëherë, qëllimi është që të arrijmë të hyjmë me sukses dhe pastërti nga dera e lumturisë së përhershme. Vdekja është e bukur. Ky është lajmi që vjen nga bota tjetër. A do të vdiste Pejgamberi, sikur ajo të mos ishte e bukur? Profesori Nexhip Fazëlli, i cili i ka thënë këto rreshta, sigurisht se duhet të jetë frymëzuar nga Junusi. Por në rreshtat e fundit, tregon edhe për tmerrin e vdekjes. “Qëllimi është që të arrijmë t’i themi “mirë se erdhe” Azrailit, Në momentin kur hiqen perdet.” Mundësia për t’i thënë mirë se erdhe… Në të vërtetë, kjo është esenca e vdekjes. Lum për atë njeri që gjithmonë e merr në llogari veten dhe këtë gjë e bën në çdo fushë të jetës së vet! Atëherë, me shumë mundësi, ai meriton përgëzimin: “Allahu nuk ka krijuar vend tjetër prehjeje përveç Ahiretit për besimtarin.” Para së gjithash, njeriu duhet të përpiqet të fitojë bashkudhëtarin e tij (veprën e mirë) që do hyjë me të në varr. Kjo botë nuk është shtëpi tregtie, që të veprojmë si të dëshirojmë. Posedimi i shumë gjërave nuk është kusht për mbartjen e njeriut drejt lumturisë. Prandaj, para së gjithash duhet të përpiqemi të arrijmë kënaqësinë e Allahut Teala dhe t’i afrohemi Atij në çdo hap që hedhim. Nisur nga kjo, duhet të derdhim më shumë djersë për të fituar të dy botët. Ne duhet ta gdhendim në mendjet tona se nuk është e lehtë arritja te Ai. Për këtë arsye, periudhën e pasvdekjes duhet ta shohim shpesh siç shohim edhe pasqyrën… Si rezultat, duhet të përpiqemi të kalojmë me një vullnet të fortë nga dyert e sprovës, në mënyrë që t’u rezistojmë kushteve të atjeshme… Përse ta shqetësojë vdekja atë që mund t’i bëjë të gjitha këto? Lindja e dytë do të jetë nga dheu në vend të barkut të nënës dhe besimtari do vrapojë i gëzuar drejt Zotit të tij, sepse ai pati hapur një dritare dhe e pati parë periudhën e pasvdekjes, duke e bërë besimin sundues të nefsit të vet. Vdekja është një dritë. Sigurisht, për ata që e pranojnë këtë dritë. Zemrat që nuk ndriçohen nga kjo dritë, janë të predispozuara për të ngelur në errësirë. Vdekja është një shkollë. Ata që nuk marrin mësim prej saj, patjetër bien në batakun e injorancës.
Ata që e mbartin vdekjen në xhep si një pasqyrë dhe e rregullojnë gjendjen e tyre duke e parë këtë pasqyrë kur bien në neglizhencë, do të dalin me fitim dhe do arrijnë ta kuptojnë të vërtetën se çdo të thotë “të jesh prej atyre që vdesin para se të vdesin”, inshallah…
© Opoja.net
