Ndër gabimet gramatikore të pranishme në të folurit dhe të shkruarit e shqiptarëve po dëgjohet ditë e më shumë fraza duke mos e përdorur përcjelloren. Përcjellorja shënon të ashtuquajturën koha e tashme e caktuar. Tash, dallimi ndërmjet kohës së tashme të thjeshtë dhe kohës së tashme të caktuar është pikërisht te përdorimi i përcjellores ndërmjet kryefjalës dhe kallëzuesit. Fjalia në kohën e tashme të thjeshtë shënohet: “Unë lexoj.”, kurse në kohën e tashme të caktuar shënohet: “Unë jam duke lexuar.” apo “Unë po lexoj.”
Koha e tashme tregon një dukuri, veprim a gjendje që ndodh gjithmonë, zakonisht, ndonjëherë a asnjëherë. Në anën tjetër, koha e tashme e caktuar flet për çastin e të folurit dhe kjo tregohet me anë të vënies pranë të përcjellores.
Pra, kur dëshiron të kallëzosh çastin e të folurit, përdore kohën e tashme të caktuar, gjegjësisht thuaj: “Unë jam duke lexuar.” ose “Unë po lexoj.” E kur dëshiron të kallëzosh diç që është më e përgjithshme në aspektin kohor, atëherë mund të thuhet “Unë lexoj.”
