Ndryshimi
vjen nga brendësia dhe thellësia e shpirtit… kush është i kënaqur në shpirt,
atij i takon edhe kënaqësia, kush është i pakënaqur dhe i xhindosur, ajo edhe i
takon. Kush shpreson ka e mira atë dhe do ta gjejë, ndërsa kush pret të keqen,
ajo do ta gjejë…
Lumturia buron nga shpirti i
njeriut, sepse lumturia është përmbledhje e ndjenjave dhe emocioneve që shpirti
i përjeton atëherë kur shikon anën e ndritshme të jetës së njeriut.
Njeriu do të jetë i palumtur atëherë kur do ta shikoj vetëm anën e erët
të jetës. Do ta dojë atë që ka cilësi të mira, ndërsa do ta urrejë atë që
tregon cilësitë e këqija të tij, atë i cili mashtron dhe nuk ka besim.
Lumturia buron nga shpirti
atëherë kur njeriu e mbush me optimizëm, shpresë dhe mendime të mira, me
shpresë fisnike dhe me pritjen e daljes dhe caktimit të kënaqur. Ndërsa i pikëlluar
është ai që shpirtin e tij e mbush me mërzi, pashpresë, e mbush mendjen vetëm
me të këqija dhe pret vetëm ditë të zeza.
Kush e ndryshon të keqen që
është në shpritin e tij, pendohet dhe i kthehet Allahut, atij do t’i
hapen dyert.
Ndërsa ata që ia kanë kthyer
shpinën udhëzimit të Allahut, ata do të jenë të humbur.
Kush përpiqet që në vetdijen e
tij të jetë i shëndoshë dhe e ruan trupin e tij nga sëmundjet, Allahu do ta
mëshiroj dhe do t’i ofroj ndihmën dhe mbrojtjen e Tij. Kush sillet në mënyrë pesimiste
dhe pret atë më të keqen, ai do të jetë i mbuluar me probleme dhe
vështirësi. I Dërguari i Allahut s.a.v.s vizitoi një beduin të cilit i ishte
ritur temperatura, e i tha: “Nuk ka problem, nëse don Allahu, do t’i pastroj
mëkatet me këtë.” Mirëpo ky beduin nuk e pranoi këtë parashikim optimist, por
tha: “Jo, përkundrazi, këto janë ethe që janë ndezur kundër një plaku që e çon
në varr.” I Dërguari i Allahut s.a.v.s tha: “Mirë, atëherë, ashtu qoftë.”
Derisa njeriu ia dëshiron këtë vetes, ashtu edhe do të jetë.
Dy poet, një pesimist dhe
tjetri optimist u arrestuan dhe u futën në burg. Optimisti shikonte nga
dritarja dhe shihet qiellin plot yje, dhe buzëqeshte. Derisa pesimisti shikonte
baltën dhe qante.
Në kohën e të Dërguarit të
Allahut s.a.v.s beduinët ndanin pasurinë në rrugën e Allahut. Disa e ndanin
sepse dëshironin që me këtë t’i afrohen Allahut, ndërsa disa ndanin vetëm nga
krenaria dhe vetpëlqimi. Të parët për ndarjen e pasurisë fituan shpërblimin,
ndërsa të dytët dënimin, ndërsa veprimi edhe i të parëve edhe i të dytëve ishte
i njëjtë. Mirëpo, rezultati përfundimtarë është i ndryshëm për shkak të asaj që
mbanin në vetë, në shpirtat e tyre.
Në të vërtetë, njëra nga
mesazhet më të forta është: Jeta jote është vepër e mendimeve tua, nuk
është asgjë tjetër vetëm se dashuri apo urejtje që t’i e prodhon.”
Në të vërtetë, në kënaqësi
të meta askush nuk shesh, ashtu siç sheh të meta në
zemërim dhe pakënaqësi. Allahu i Madhërishëm e dinte besimin që mbushte zemrat
e sahabëve të Muhamedit a.s andaj, në zemrat e tyre lëshoi rehatinë dhe
qetësinë. Ndërsa e dinte edhe se çfarë fshehet në zemrat e munafikëve, andaj i
mbushi me shqetësime. Zemrat e sahabëve ishin fenerë që trasnmetonin
shkëlqimin e dritës së qiellit, ndërsa zemrat e të tjerëve ishin bërë deponi që
hudheshin kufomat e kalbura. Njeriu i cili është në humbje nuk mund të kthehet
në rrugën e drejtë derisa ai vet nuk e bën hapin e parë, derisa nuk drejtohet
drejtë dritës: “Kush më vjen duke ecur, Unë atij i shkoj duke vrapuar.”
Njeriu i cili është i udhëzuar
nuk do të kthehet drejt humbjes për asgjë tjetër përveç se për shkak të
qëllimit që të kthehet nga rruga e drejtë. “Sikur Allahu të dinte ndonjë të
mirë tek ata, Ai do t’ua jepte dëgjimin…”
Njeriu që jetonë në begati, do
t’i zgjasin ato begati derisa ai nuk i mohon ato dhe i ndërron me
mosfalënderim.
Veprat e pabesimtarëve janë
sikur rëra që e merr fortuna: nuk do të mund të presin asnjë shpërblim tek
Zoti. Fatkeqësia do të zgjas derisa njeriu të pendohet dhe të kthehet tek
Allahu:
Ky është ligji i Allahut,
ndërsa ligji i Allahut nuk ndryshohet. Njeriu udhëheq me veten e tij dhe nëse
udhëheq me drejtësi, mbretëria dhe autoriteti i tij do të mbijetojnë: “Ne ia
forcuam mbretërinë…”
Kur udhëheqësi ndryshon, fillon
të bëj padrejtësi ndaj atyre që i ka nën udhëheqje, atëherë mbretëria e tij do
të rrëzohet dhe shkatërrohet.
Asgjë nuk do të ndryshohet
derisa ti nuk e ndryshon atë që është në veten tënde.
Autor: Aid el-Karni
Përshtati: Arsim Dauti
