“Bindjuni Allahut dhe të Dërguarit të Tij dhe mos u grindni ndërmjet jush, sepse do të humbni guximin e do t’ju lërë fuqia. Bëhuni të durueshëm, se Allahu, me të vërtetë, është me të durueshmit.” (Enfal, 46)
Në qendër të bindjes, duhet vendosur Allahu dhe i Dërguari i Tij (a.s.). Ndërsa bindja ndaj të gjitha fuqive të tjera (përfshi edhe ata që Kurani i ka cilësuar si “ulu’l emr”), duhet të realizohet brenda kornizave të bindjes ndaj Allahut dhe të të Dërguarit të Tij. Nëse ka “kundërshtime” në lidhje me një çështje, kjo duhet të zgjidhet me kriteret që ka bërë të ditura Allahu dhe i Dërguari i Tij. Dhe menjëherë pas bindjes ndaj Allahut dhe të Dërguarit të Tij (a.s), vjen thirrja hyjnore “për të mos u grindur, për të mos u përçarë dhe për të mos u ndarë me zemër, edhe nëse ndarja në lidhje me detyrat dhe shërbimet është e paevitueshme”.
“Mos u ndani në grupe!”, thotë Allahu i Madhëruar për ata që kanë veshë të dëgjojnë. Më pas, përkujton rrezikun shpirtëror, mendor dhe psikologjik që sjell ndarja në grupe. “Ju hyn frika, ju dobësohet zemra dhe ju shuhet vullneti.” Më vonë, do të përballeni me një çmim që duhet ta paguani edhe si individë edhe si shoqëri.
Në Kuran përdoret fjala “rih”, kuptimi i së cilës është “erë”. Pra, një krijesë, e cila ka fuqi ndikuese. Mirëpo komentuesit e Kuranit, e kanë kuptuar si “kapitullim i forcës dhe i shtetit”. Dhe ja ku na shfaqet tabloja e “realitetit të botës islame”.
Ky ajet na bën të ditur se besimtarët janë forca, fuqia dhe era e njëri-tjetrit. Dhe, nëse përçahen, kjo forcë nuk do t’i ushqejë më besimtarët me njëri-tjetrin, por do të kthehet në një forcë që i dobëson ata. Ndërsa çmimi i kësaj, mund të jetë edhe “humbja e shtetit”. Nëse “humbjen e shtetit” e interpretojmë duke parë gjendjen aktuale të botës islame, mund ta kuptojmë fare qartë se shtetet që janë formuar në shoqëritë islame, janë të zbrazura nga brenda dhe se aftësia e tyre për të krijuar shtet pothuajse nuk ekziston.
“O besimtarë! Pranojeni Islamin me të gjitha rregullat e tij dhe mos shkoni gjurmëve të djallit, se ai është armiku juaj i përbetuar.” (Bekare, 208)
Ose do të mblidheni të gjithë së bashku nën atmosferën e “paqes-Islamitmarrëveshjes”, ose do të ndiqni hapat e shejtanit, i cili është “armiku juaj i hapët”. Cilën do të zgjidhni? Cila është gjendja juaj aktuale, “jeni të gjithë së bashku në paqe” apo po ndiqni gjurmët e shejtanit? Ju lutem, në vend që të paragjykojmë të tjerë, gjithsecili le të shohë pozicionin në të cilin gjendet dhe të bëjë pyetjen: “Ku ndodhet shejtani në gjithë këtë kaos?”
“Të gjithë mbahuni fort për litarin e Allahut (Kuranin) dhe mos u përçani! Kujtoni dhuntinë e Allahut ndaj jush, sepse, kur ishit në armiqësi, Ai i pajtoi zemrat tuaja e në sajë të dhuntisë së Tij, u bëtë vëllezër. Dhe ju ishit buzë greminës së zjarrit, ndërsa Ai ju shpëtoi prej saj. Kështu, Allahu jua shpjegon shpalljet e Veta, që ju të drejtoheni në udhën e drejtë.” (Al’ Imran, 103)
Nëse të gjithë së bashku do të ishim kapur fort pas litarit të Allahut, atëherë kush do ta bënte këtë përçarje? Nëse Allahu i ka bashkuar zemrat tona, si u ndamë? Nëse Allahu na ka shpëtuar prej greminës së zjarrit, atëherë ç’janë këto gremina zjarri që po ia gërmojmë njëri-tjetrit si popuj myslimanë? Cila është pjesa ime në gërmimin e kësaj gremine dhe si do të jap llogari para Allahut për këtë?
Përgaditi dhe përshtati: Kushtrim Guraj
© Opoja.net
