“Ju bëni disa veprime të cilat janë në sytë tuaj më të holla se qimja e flokut, kurse ne, në kohën e Pejgamberit (savs), i konsideronim ndër mëkatet e mëdha.”
Këto janë fjalët e sahabiut Enes ibn Malikut (r.a.).
Njeriu mund të kryejë ndonjë mëkat të vogël, por për shkak të neglizhencës, përbuzjes, nënvlerësimit dhe mungesës së turpit nga Allahu i Plotfuqishëm, mëkati i tillë bëhet mëkat i madh, jo domosdoshmërisht për shkak të vetë mëkatit, por për shkak të mentalitetit të pavetëdijes i cili ka ardhur me të.
“Ky është vetëm një mëkat i vogël”, pohon ai.
“Të tjerët veprojnë shumë më keq”, insiston ajo.
Përgjigjja jonë le të jetë:
“Mos shiko në vogëlsinë e mëkatit që bën, por shiko madhësinë e atij ndaj të cilit mëkatin e bën!”
Pejgamberi (savs), ka thënë:
“Oj Aishe, ruaju nga nënvlerësimi i mëkateve (të vogla), sepse edhe për to duhet dhënë llogari para Allahut.”
Pa marrë parasysh se çfarë është dobësia juaj, ju lutem, kujdesuni të mos lejoni që zemra juaj të pajtohet me të.
Ai i cili troket në derën e mëkatit duke qenë i kënaqur, ndryshon shumë, nga ai i cili troket, por për të faji e bren dhe zemra i dhemb.
Ky i dyti është aq afër mëshirës së Allahut.( Ali Hammuda )
Përkthim: Miftar Ajdini