Muhamedi (savs), ka
thënë: “Betohem në Allahun se nuk beson, betohem në Allahun se nuk beson,
betohem në Allahun se nuk beson!” Sahabët e pyetën: “Kush o i Dërguari i
Allahut?” Tha: “Ai, nga e keqja e të cilit nuk është i sigurt fqinji
i tij.”
Përmendet se në
lagjen e Ebu Hanifes (r.h.) jetonte një djalë të ri, i cili çdo natë pinte dhe
këndonte, duke i shqetësuar fqinjët e tij. Ndër të tjera, kur dehej, ai këndonte
dhe i përsëriste këto vargje:
“Ata më tradhtuan, ata më tradhtuan,
dhe as që janë në dijeni,
se çfarë të riu kanë tradhtuar!”
Një natë, Ebu Hanifja
u kthye në shtëpi pas jacisë dhe u befasua kur nuk dëgjoi zhurmë, britmë dhe
këngë nga shtëpia e atij fqinjit. Ai pyeti për të, dhe i thanë se atë e kanë dërguar
në burg, sepse e kishte rrahur një njeri. Ebu Hanifja shkoi te shefi i Policisë
dhe i kërkoi që ta lirojnë, kurse ky i tha se, ai duhej të qëndronte deri të nesërmen
dhe duhej të paguante një gjobë.
Ebu Hanifja i tha: “Unë
do ta paguaj gjobën për të dhe dua që ai të kthehet në shtëpi me mua sonte, jo
nesër!”
Dhe ata e liruan atë,
dhe derisa po shkonin për në shtëpi, Ebu Hanifja e pyeti: “A të kemi
tradhtuar ne ty, o djalosh?”
Ai u përgjigj: “Jo,
betohem në Allahun, ju nuk më keni tradhtuar mua.” Dhe ai kurrë më nuk kishte pirë alkool, as nuk
i kishte shqetësuar fqinjët.
Përkthim:
Miftar Ajdini
